( تاریخی ا ُصول پر )


باہَر (فت ہ) امذ  

ندو بیت الخلا
( نور اللغات ، ۱ : ۵۵۷ )
(شہر کے علاوہ ) بیرونجات ، قرب و جوار ؛ باہر کے لوگ ، باہر والے
( فرہنگ آصفیہ ، ۱ : ۳۶۲ )