( تاریخی ا ُصول پر )


تُحْفَہ مَعْجُون (--- فت م ، سک ع ، و مع) امذ  

۱. انوکھا آدمی ، عجیب شخص ؛ ( طنزاً ) نُقل محفل ، مسخرہ ؛ رک : طرفہ معجون
( جامع اللغات ؛ نور اللغات ) .